آمار رسمی منتشر شده از سوی انجمن روانپزشکان آمریکا نشان می‌دهد از کل مبتلایان به افسردگی حاد حداقل 60 درصد برای بار دوم پس از درمان، علائم این اختلال روانی را تجربه می‌کنند و برای بیمارانی که دوبار این تجربه ناخوشایند را داشته‌اند در 70 درصد موارد بار سومی هم وجود دارد.

این آمار تا حدودی نگران کننده به نظر می رسد. آماری که ممکن است شما را مضطرب کنند چرا که هیچ کس دوست ندارد دوباره آن احساسات بد را تجربه نماید ولی همه این آمارها بدان معنی نیستند که قرار است افسردگی برای تمام عمر زندگی شما را احاطه کند بلکه فقط کافی است نسبت به بیماری خود و فاکتورهایی که عامل برگشت پذیری آن هستند مطلع باشید.

به گزارش سایت اینترنتی وب ام دی، زمانی که به عنوان یک بیمار افسرده در پروسه درمان قرار دارید باید سعی کنید تا اطلاعات ارزشمندی را برای چگونگی بهتر ماندن حال خود به دست بیاورید. یک بار تجربه کردن بیماری به شما این امکان را می دهد که نشانه های بیماری را بهتر بشناسید و بدانید در چه مواقع و شرایطی بیشتر آسیب پذیر هستید. این آگاهی می تواند به شما کمک کند تا زودتر و سریع‌تر از یک متخصص و اطرافیان خود برای پیشگیری از بروز همان حملات بد و احساس غمگینی کمک بخواهید.

وقتی از یک افسردگی شدید نجات پیدا می‌کنید داروها به شما این امکان را می‌دهند که دیگر بیمار نشوید و علائم این اختلال را در کنترل داشته باشید. هرچند ممکن است در این شرایط احساس شادی نکنید اما لااقل می‌توانید از خانه و تختخواب بیرون بیایید و دوباره به سرکارتان برگردید. اما این برای این که دیگر شما هیچ وقت احساس‌های آزار دهنده افسردگی را تجربه نکنید، کافی نیست.

اما ما به طور خصوص دعاها و دستوراتی برای درمان بیماریهای جسمی هم داریم.

که مثلا حضرت می فرماید فلان دعا را بخوان تا سردرد تو خوب شود و .... .

گروهی اصلا به این ادعیه اعتقادی ندارند. گروه دیگری هم به اشتباه فقط می خواهند به این ادعیه اکتفا کنند و نه چیز

دیگر. اما تفکر صحیح کدام یک از این دو گروه است و آیا بجز این دو گروه، قسم دیگری هم می توان یافت که بگوییم تفکر

صحیح در این قسم هست؟؟؟

در این نوشتار که از بیانات آیه الله جوادی آملی گرفته شده به ببرسی این مساله خواهیم پرداخت.

«رُبَّمَا کانَ الدَّوَاءُ دَاءً وَ الدَّاءُ دَوَاءً» این چنین نیست که همیشه طبیب بتواند تشخیص بدهد؛ گاهی دارویی که طبیب می دهد

در اثر تشخیص بد او، درد را اضافه می کند؛ گاهی همان درد باعث می شود که بسیاری از مشکلات دیگر برطرف شود.

 بعضی از بزرگان فقهی ما نظیر مهذّب الباریء، در کتاب های فقهی خود رساله هایی می نوشتند که تلفیقی بود از دارو و

درمان.

 این رساله ها آن خطوط کلی داروهای گیاهی را ذکر می کردند اما دعا را هم در کنار دارو ذکر می کردند؛ سرّش این است

که این هفت حمد خواندن یا دعا کردن حداقل در پنج بخش در درمان بیماری اثر دارد.

یک وقت است که دعا، خواندن سوره مبارک حمد یا «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ» از یک صاحب نفس نظیر وجود مبارک مسیح است

که با آن زمان و زبان خود دعا می کردند؛ این معجزه است که «وَ أُبْرِئُ الْأَکمَهَ وَ الْأَبْرَصَ» و مانند آن.

 گاهی افراد عادی دعا می کنند؛ دعای افراد عادی در پنج بخش می تواند مؤثر باشد. اوّلین بخش این است که فکر بیمار را

هدایت می کنند که به کدام طبیب مراجعه کند؛ از آن جا که اطبّا زیادند رهبری فکر بیمار که به کدام طبیب مراجعه کند، به

برکت دعا حل می شود.

وقتی به مطب طبیب رفتند، انواع بیماری زیاد است و برای این که طبیب اشتباه نکند و درست تشخیص بدهد، می تواند به

برکت این دعا باشد که فکر طبیب را به تشخیص بیماری هدایت کند. داروها هم زیاد است؛ کدام دارو شفابخش است و کدام

یک نیست؟ رهبری فکر طبیب به تشخیص داروی معالج، راه سوم است.

گاهی می بینید طبیب می گوید من اشتباه کردم؛ چه چیزی جلوی سهو، نسیان و اشتباه او را می گیرد؟ در بخش چهارم و

پنجم هم مربوط به وقتی است که این نسخه را گرفته اند؛ این که به کدام داروخانه بروند؛ داروی تاریخ مصرف گذشته را

ندهند؛ این که فکرش به داروخانه امین متدین راهنمایی شود که دارویی که تاریخ گذشته است ندهد و داروی مؤثر را بدهد.

 بخش پنجم هم آن پرستاری است که باید درمان کند؛ گاهی او یادش می رود و اشتباهی می کند؛ گاهی دچار غفلت می

شود؛ رهبری فکر پرستار در دادن به موقع دارو هم به برکت این دعاست. حداقل در پنج بخش سوره مبارک حمد و امثال آن

اثر دارند.

این طور نیست که بگوییم فقط طبیب اثر دارد؛ بله طبیب یقیناً جزو علل و عوامل این نظام است. باید به طبیب مراجعه کرد،

اما چه چیزی جلوی اشتباه او را می گیرد؟ چه چیزی جلوی اشتباه آن داروفروش را می گیرد؟ دعا در همه این مراحل اثر

خاص خود را دارد.

فرمود: «وَ رُبَّما نَصَحَ غَیرُ النَّاصِحِ وَ غَشَّ الْمُسْتَنْصَحُ»؛ فرمود شما حرف ها را خوب بررسی کنید! گاهی کسی اهل نصیحت

نیست ولی حرفی زده و به سود شماست؛ خب آن حرف را بگیرید.

گاهی از کسی نصیحت خواستید ولی او نتوانست یا نخواست راه صحیح را به شما ارائه کند؛ حضرت این را هم به

فرزندشان گوشزد می کند. فرمود: «وَ إِیاک و الاتِّکالَ عَلَی الْمُنَی فَإِنَّهَا بَضَائِعُ الْمَوْتَی»؛ در بعضی از نُسخ دارد «بضائع

النوکی?». به فرزندشان می فرماید زنده به امید باش نه به آرزو.

امنیه چیز خوبی نیست؛ اما رجاء چیز خوبی است. فرق آرزو و امید این است اگر باغبانی نهالی را غرس کرد یا کشاورزی

خوشه ای را نشا کرد، شیاری آماده ساخت و بذرافشانی کرد، آبیاری نمود و مرزبندی کرد، امید محصول دارد.

در چنین مواردی می گویند این فرد، رجا دارد. اما درباره کسی که هیچ کاری نکرده و به انتظار درو نشسته، می گویند

آرزوی خام در سر می پرورد. بنابراین بین آرزو و امید خیلی فرق است.

 فرمود شما زنده به امید باشید نه آرزو؛ زیرا آرزو سرمایه مرده ها است. دست انسان مرده تهی است؛ چنین کسی می

گوید: «یا لیت کذا، یا لیت کذا»، «رَبِّ ارْجِعُونِ»، و مانند این سخان.

 فرمود آرزو، سرمایه مرده ها است؛ طبق نسخه های دیگر که «بضائع النوکی» آمده است، منظور سرمایه زن های فرتوت

کم خرد است که چنین کسی با آرزو زنده است.

 اما امید در صورتی است که انسان، مبادی را فراهم کرده باشد. فرمود: «إِیاک وَ الاتِّکالَ عَلَی الْمُنَی فَإِنَّهَا بَضَائِعُ الْمَوْتَی وَ

الْعَقْلُ حِفْظُ التَّجَارِبِ.» امیدواریم خدای سبحان به همه ما توفیق ادراک صحیح این معارف، اعتقاد و باور به آن ها، اخلاق و

عمل به آن ها، و نشر آثار و مآثر این معارف را مرحمت فرماید!

منابع:

پایگاه آیه الله جوادی آملی

از پروردگار خود آمرزش بطلبید؛‌سپس [با ایمان ناب و عمل صالح] به سوی‌او باز‌گردید تا شما را تا مدّت معینی [از مواهبِ

زندگی این جهان] به خوبی بهره‌مند سازد و به هر صاحب فضیلتی، به مقدارِ‌فضیلتش ببخشد.

نخست باید در نظر داشت که خداوند، زندگانی دنیایی ما را به شیوه ای طراحی نموده است که در بیشتر موارد، کارها بر

اساس روال طبیعی و عرفی آن پیش رفته و هر هدفی، با کمک اسباب و وسایل عادی آن، به دست می آید،[1] هرچند بر

ارتباط دائم با خداوند و درخواست کمک از او تأکید فراوانی شده است، اما این بدان معنا نیست که ما بدون طی نمودن روند

 طبیعی کارها و تنها با استفاده از ذکر و دعا بخواهیم به هدف دلخواه خود دست یابیم. بر این اساس، برای هر کار مهمی؛

از جمله هم کاری با افراد و رسیدن به سرمایه و ثروت، ابتدا باید جوانب آن کار و نوع همکاری را دقیقاً بررسی نموده، و از

انطباق آنها با موازین دینی و اسلامی مطمئن شویم؛ زیرا در غیر این صورت و اگر تلاش در راه کسب ثروت، از طریق

نامشروع بوده و یا آن که اشخاصی که قصد هم کاری با آنان را داریم، از فعالیت های ما جهت مقاصد و اهداف نامشروع خود

استفاده نمایند، از پایه و اساس نباید به دنبال چنین هم کاری ها و چنین ثروت هایی باشیم، اما اگر نگرانی ما از جهت

منطبق بودن با شرع برطرف شد، در مرحله بعد باید در مورد مزایا و معایب دنیوی آن نیز اندیشیده و با درخواست خیر و برکت

از خداوند و نیز مشورت با افراد خبره و صاحب نظر و استفاده از تجربیات آنان، به نتیجه مشخصی برسیم؛ زیرا به دلیل

فرموده پیامبر اکرم (ص) خطاب به امیر المؤمنین(ع)، هر کس از خداوند طلب خیر نماید، دچار حیرت و تردید نشده و هر کس

از مشورت دیگران بهره گیرد، پشیمان نخواهد شد.[2] بنابر این، انسان های با ایمان، در انجام هر فعالیتی که پیش رو دارند،

باید به چهار اصل اساسی و عمده توجه نمایند:

1- توکل بر پروردگار و درخواست خیر از او

2-دقت در انطباق آن فعالیت با موازین دینی

3- بهره برداری از مشورت با دیگران

4- رسیدن به یک نتیجه مشخص، با استفاده از قدرت تفکر و عقلی که خداوند در انسان ها به امانت گذاشته است.

بنابراین، نمی توان انتظار داشت که بدون پشت سر گذاشتن مراحل فوق، تنها با کمک آیه ای از قرآن کریم و یا ذکر و دعایی

مخصوص، به اهداف مورد نظر دست یابیم، البته اگر شخصی، تمام آن چه گفته شد را مراعات نموده و تصمیم به انجام کار و

یا رسیدن به ثروت مشروعی را گرفت، باید توجه داشته باشد که ارتباط او با خدا و درخواست کمک از او را هیچ گاه قطع

ننماید و باید به این نکته مهم توجه داشته باشید که رسیدن به ثروت مشروع، هم تلاش را می طلبد و هم لطف الاهی را.

البته این نکته را هم باید خاطر نشان کرد که در این جهان بی کران هیچ عملی از انسان بی اثر نیست و از دیدگاه وحی، بین

اعمال انسان و حوادث زندگانی او، ارتباطی تکوینی برقرار است. دستگاه آفرینش بنابر اراده‌الهی، به تناسبِ‌هر یک از

اعمال انسان، عکس‌العملی در خور نشان می‌دهد و به فراخور آن عمل، آثار و نتایجی را در همین دنیا به صاحب عمل

می‌رساند. آری، چه بسیار افعالی که باعثِ ریزش خیرات، برکاتِ مادّی و معنوی فراوان در زندگی انسان می‌شود و چه

بسیار افعالی که باعث فرو باری‌محنت‌ها، بلاها، و گرفتاری ها می‌شود.

قرآنِ کریم، انسانها را به نگریستن از افقی برتر و توجّه به این رابطه‌ها فرا می‌خواند؛‌تا با تمسّک به افعال خیر و ترک‌افعال

شرّ، به سعادتِ‌ دنیا و آخرت نایل شوند. ‌عواملی که باعث افزایش چون: استغفار، ایمان، تقوا، دُعا، توکّل، شکر، ازدواج، قرض

دهی و…. و عوامل از بین بردن خیر و برکت چون : ناسپاسی،نفاق، دروغ، حرص و طمع و....

به عنوان مثال در قرآن کریم یکی از اعمالی را که باعث فزونی روزی می شود استغفار معرفی می کند و می فرماید: 

«وَ أنِ استََغفِرُوا رَبَّکُم ثُمَّ‌تُوبوا إِلَیهِ یمَتِّعکُم مَتاعاً‌حَسَناً إلی أجَلٍ مُسَمّی و یؤتِ ‌کُلَّ ‌ذِی فَضلٍ فَضلَهُُ…؛ و اینکه از پروردگار

خود آمرزش بطلبید؛‌سپس [با ایمان ناب و عمل صالح] به سوی ‌او باز‌گردید تا شما را تا مدّت معینی [از مواهبِ زندگی این

جهان] به خوبی بهره‌مند سازد و به هر صاحب فضیلتی، به مقدارِ‌فضیلتش ببخشد…». (سوره هود، آیه 3)

در روایات وارده از ائمه معصوم علیهم السلام هم اعمالی را معرفی کرده اند که باعث افزایش رزق میشوند و همچنین از

اعمالی بر حذرمان میدارند که باعث از بین رفتن رزق و روزی میشوند برای نمونه یک مثال ذکر میکنیم :

امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس دو ماه پیاپی هر روز چهار صد مرتبه این ذکر استغفار را بخواند، خداوند او را گنجی از

دانش یا مالِ فراوان کرامت فرماید: «اَستَغفرُ اللّه الّذی لاإله الاّ‌هُوَ الحَی القَیومُ الرَّحمنُ‌الرَّحیمُ بَدیعُ‌السّمواتِ والأَرضِ مِن

جمیعِ ظُلمی و جرمی و اِسرافی عَلی نفسی و اَتوبُ إِلیهِ».

نتیجه:

پس نتیجه این شد که ما در درجه اول باید با استفاده از عقل و اختیارات خود در جهت کسب روزی تلاش کنیم و همراه آن

از دعاها و اذکار کمک بگیرییم نه اینکه گوشه ای نشسته دست بر دست نهیم و با تکرار ذکری بخواهیم به اوج ثروت و مکنت

برسیم از قدیم گفته اند " از تو حرکت از خدا برکت"

در ضمن، اگر با همه تلاش ها، باز هم از لحاظ مالی در مضیقه به سر بردیم، نباید آن را نشان بی توجهی خداوند به خواسته

هایمان بدانیم، بلکه شاید دلیلش آن باشد که خداوند، خیر و صلاح افراد را بهتر تشخیص داده و گاهی همانند سلیمان (علیه

السلام)، قدرت اقتصادی عظیمی در اختیار بندگانش قرار می دهد و گاهی آنان را همانند ایوب(علیه السلام )، دچار تنگناها

و مشکلات می نماید و اگر با نگاهی الاهی بنگریم، در هر دوی آنها خیر و برکت نهفته است.

بخش قرآن تبیان

منابع : سایت اسلام پدیا ،پایگاه حوزه

 مرد ژاپنی که با یکی از شخصیت های بازی نینتندو ازدواج کرد

زنی که با برج ایفل ازدواج کرد

مردی که با خودش ازدواج کرد

زن سوئدی که با دیوار برلین ازدواج کرد 

 زنی که با دوست پسر مرده خود ازدواج کرد 

 مردی که با یک بالش ازدواج کرد!!

 زنی که با یک افعی ازدواج کرد