اگر ریاضی می خوانیم حداقل خودمان از خواندن آن لذت ببریم و به شناختی از آفریننده خود دست یابیم.

  همه چیز با چند تا فرض شروع می شود:

1- تمام موجودات و به تعبیری ممکنات را با اعداد نشان دهیم. به عبارت دیگر، اعداد نمادی از ممکنات و موجودات باشند.آنهاراباx  نشان می دهیم.

2- عدم و نیستی را با صفر نمادگذاری می کنیم.

3- خدا را با بینهایت نمادگذاری می کنیم.

حال  کسرهای∞/ x/0 ،0/x ، ∞/0 ، 0/∞ ، ، ∞/ x، ∞/∞ ، 0/0  xرا تعبیر کنید.

 مثلاً نسبت ما در مقابل خداوند مثل  x/∞=0است که صفر می شود. از منظر ایمان به خدا معنای روشنی دارد. موجودات در مقابل خداوند هیچ (صفر) هستند. بقیه راخودتان تعبیر کنید. فقط برای یادآوری برخی از دوستان، مقدار کسرها را می نویسم:

0=∞/ x


∞=x/∞


0=∞/0


∞=0/∞ 

 0=0/X

∞=x/0


مبهم=0/0


مبهم=∞/∞

فکر کنم تعابیر روشن هستند[1]. فقط نسبت عدم با عدم و نسبت خدا با خودش است که مبهم است!. همیشه صفر و بینهایت به هم ربط دارند. خیلی وقتها به شوخی می گوییم که برای حل یک معادله می توان طرفین را در صفر ضرب کرد. این سخن وراء شوخی ساده اش حاوی نکتهء عمیق تری است. در حقیقت می توان نشان داد که اگر کسرهای 0/0 و ∞/∞، مبهم نبودند همه چیز با همه چیز مساوی می شد!![2] جالب نیست؟ می خواهید جالب تر شود؟ کافیست تعبیر ایمانی آنها را با این جملهء اخیر بیامیزید تا ببینید به چه نتایجی می رسید.مثلا" وقتی میخواهیم عبارتی را حل کنیم که  به نتیجه ∞=X/∞ برسیم اگر به این نکته توجه داشته باشیم که داریم بزرگی نامحدود خداوند در برابر انسان را اثبات میکنیم ریاضی برایمان معنایی دیگر دارد...

 [1] تنها کسری که نیاوردم مربوط به نسبت موجودات به هم است.اگر آنها را x1وx2بنامیم x2/x1 فقط نشان می دهد که نسبت آنها محدود و معین است که چندان مورد ویژه ای نیست.

[2] مثلا? از 0=0 => <= 0Xb=0Xa با  تقسیم طرفین بر 0 ? هرa با هر ? برابر می شد.البته این خاصیت در ذات تعریف صفر است و آن ابهام با این خاصیت که حاصلضرب هر چیز در صفر ? صفر می شود همراه است.

منبع:نقطه ی صفر