خداوند از انسان چه می خواهد؟!

شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع  وگریه و زاری بود. در همین حال مدتی گذشت، تا آن که استادِ خود را بالای سرش دید که با تعجب و حیرت او را نظاره میکند!

استاد پرسید: « برای چه این همه  ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟»

شاگرد گفت: « برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم و برخورداری از لطف خداوند!»

استاد گفت: «سؤالی می پرسم، پاسخ میدهی؟»

شاگرد گفت: «با کمال میل استاد...»

استاد گفت: « اگر مرغی را پروش دهی، هدف تو از پرورشِ آن چیست؟»

شاگرد گفت: «خب معلوم است استاد... برای آن که از گوشت و تخم مرغ آن بهره مند شوم.»

استاد گفت: « اگر آن مرغ برایت گریه و زاری کند، آیا از تصمیم خود منصرف خواهی شد؟»

شاگردگفت: « خب راستش نه...! نمی توانم هدف دیگری از پرورش آن مرغ برای خود تصور کنم!»

استاد گفت: « حال اگر این مرغ برایت تخم طلا دهد چه؟ آیا باز هم او را خواهی کشت تا از آن بهره مند گردی؟!»

شاگرد گفت: « نه هرگز استاد... مطمئناً آن تخمها برایم مهمتر و با ارزش تر خواهند بود!»

استاد گفت: « پس تو نیز برای خداوند چنین باش! همیشه تلاش کن تا با ارزشتر از جسم، گوشت، پوست و استخوانت گردی. تلاش کن تا آن قدر برای انسانها، هستی و کائنات خداوند مفید و با ارزش شوی تا مقام و لیاقتِ توجه، لطف و رحمتِ او را به دست آوری. خداوند از تو گریه و زاری نمی خواهد! او از تو حرکت، رشد، تعالی و با ارزش شدن را میخواهد و میـپذیرد... نه ابرازِ ناراحتی و گریه و زاری را...!»