وقتی راه رفتن آموختی دویدن بیاموز و دویدن که آموختی پرواز را.


راه رفتن بیاموز زیرا که راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو

اضافه می کند.


دویدن بیاموز چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر چقدر زود باشی دیر می شود.


پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.


من راه رفتن را از یک سنگ آموختم دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت.


بادها از رفتن به من چیزی نگفتند زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را از یاد برده بودند.


پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند زیرا آنچنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند.



اما سنگی که درد سکون را کشیده بود رفتن را می شناخت کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود دویدن را می فهمید

و درختی که پاهایش در گل بود از پرواز بسیار می دانست.


آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت.



وقتی داری در دریای زندگی سفر می کنی از طوفان ها و امواج نترس بگذار از تو بگذرند تو فقط به سفرت ادامه بده و

استقامت داشته باش.


همیشه به خاطر داشته باش دریای آرام ناخدای با تبحر و ماهر نمی سازد.


جایی در قلب هر انسان وجود دارد که در آن افکار تبدیل به آرزو می شوند و آرزوها به اهداف بدل می گردند.


جایی که در آن هر غیر ممکنی ممکن می شود تنها اگر به هدف هایمان ایمان داشته باشیم.


چند چیز هست که برای یک زندگی شاد  به آن نیاز داریم اعتقادات.اهداف و آرزوها .عشق . خانواده و دوستان و از همه

مهمتر اعتماد به نفس.

خودت را باور داشته باش